Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Dergisi
2013 , Vol 56 , Num 3
Ankaralı Hekim Nidâ’î ve ünlü eseri Menâfi’ü’n-Nâs: XVI. yüzyıldan çocuk hastalıkları ve tıbbî deontolojiye bir bakış
Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi, Tıp Tarihi ve Etik Anabilim Dalı Doçenti İletişim: aciduman@medicine.ankara.edu.tr
Menâfi‘ü’n-Nâs’ın çocuk hastalıklarına ait 36. bâbı ile hekimlere
deontolojik öğütlerin verildiği 60. bâbın değerlendirilmesi ve sunulması
bu yazının amacını oluşturmaktadır. Çalışmada Menâfi‘ü’n-Nâs’ın 06 Hk
470 no’lu nüshası esas alınarak eser çağdaş Türkçe abeceye çevrilmiş, 06
Hk 269 nüshası ile karşılaştırılarak, çocuk hastalıkları ile ilgili olan 36.
bâbı hazırlanmış ve incelenmiştir. Yine Nidâ’î’nin kitabın yazılış nedenini
bildirdiği ve hekimlere deontolojik öğütler verdiği 60. bâbı da eserin 06 Hk
470 nüshasından hazırlanmıştır. Menâfi‘ü’n-Nâs’ın çocuk hastalıkları ile ilgili
bölümünde, Nidâ’î’nin hastalıkların yanı sıra bazı hastalık semptomlarını da
hastalık olarak nitelendirildiği görülmekte, hastalığı ya da semptomu söyledikten
sonra, hastalık hakkında başka bir bilgi vermeden, doğrudan bu hastalıkla
ilgili tedavi önerilerini sunmaktadır. Tedavi önerisi olarak bazı durumlarda bir,
bazı durumlarda ise birden fazla reçetenin sunulduğu, bu reçetelerde bitkisel
ürünlerin çoğunlukta bulunduğu, ama bununla birlikte hayvansal ürünlerin
de kullanıldığı görülmektedir. Bazı durumlarda majik ya da mistik/dinsel
yaklaşımlarda da bulunulduğu saptanmıştır. Nidâ’î, hekimlere verdiği öğütlerin
ilk bölümünde hekimde bulunması gereken özellikleri bildirmekte, ikinci kısmı olarak niteleyebileceğimiz beyitlerinde, yazdığı kitabı yani Menâfi‘ü’n-Nâs’ı övmekte ve öğütlerin üçüncü bölümü diyebileceğimiz kısmında ise
Tanrı’ya seslenerek, hem kendisi hem de kitabı adına yazdığı kişi için ona
dua etmektedir. Nidâ’î’nin XVI. yüzyılda yazdığı Menâfi‘ü’n-Nâs’ında yer alan
çocuk hastalıkları ile ilgili bölümde, Türk tıbbında Orta Asya’dan beri gelen
maddî ve majik, sonra da maddî ve dinsel tıp uygulamalarının, aralarında
ayrım bulunsa da, birlikte yürütüldüğüne dair örnekler bulunmaktadır. Bunlara
benzer uygulamalara ait örneklerin XV. ve XVII./XVIII. yüzyıllara ait eserlerde
de bulunması, bu sürecin süreklilik gösterdiğini söylemeye olanak vermektedir.
Öte yandan hekimlere verilen öğütlerin, İslâm tıbbına ait klasik kitaplarda
bulunduğu ve Nida’i’nin de bu geleneği sürdürdüğü görülmektedir.
Anahtar Kelimeler :
Nidâ’î, Menâfi‘ü’n-Nâs, çocuk hastalıkları, tıbbi deontoloji, tıp tarihi.